|
| |
Een kabel over de Atlantische Oceaan
|
|
Halverwege de 19de eeuw tekenden de telegraafbedrijven van New York, Newfoundland en Londen een overeenkomst met de British Transatlantic Submarine Telegraph Company om een transatlantische kabelverbinding aan te leggen. Om de Atlantische Oceaan te kunnen overbruggen was er zo’n grote hoeveelheid kabels nodig, dat die niet door een enkel schip vervoerd kon worden. Er werd besloten om met twee schepen te werken die elkaar midden op de oceaan zouden ontmoeten. Zowel de Britse als de Amerikaanse regering boden elk een van hun grootste militaire vaartuigen aan. Op 5 augustus 1857 ging het project van start op Valencia Island (Ierland) en Saint John’s (Newfoundland); maar al op 11 augustus brak de kabel en moest het project worden afgelast. Op 10 juni 1858 werd er een nieuwe poging gedaan, maar deze keer werden de inspanningen gedwarsboomd door een storm. Op 17 juli 1858 kozen de schepen voor een derde keer het ruime sop en op 5 augustus 1858 – een jaar na de eerste poging – ontmoetten de schepen elkaar. De verbinding tussen de oude en de nieuwe wereld was gelegd. De London Times deed met groot enthousiasme verslag van de prestatie en vergeleek het succesvolle project met de reizen van Christopher Columbus. Koningin Victoria was de eerste die per telegraaf een boodschap stuurde naar de President van de Verenigde Staten in Washington. Op 20 oktober 1858 echter brak de verbinding opnieuw nadat er slechts enkele honderden boodschappen waren uitgewisseld. In 1866 werd er een nieuwe kabel over de Atlantische Oceaan gelegd en werd er een nieuw begin gemaakt met de transatlantische telegrafie.
|
|
 |
|
|
